ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မောင်အေးကို ၁၉၃၇ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၂၅ ရက်နေ့တွင် စစ်ကိုင်းတိုင်း၊ ကန့်ဘလူမြို့၌ ဖွားမြင်ခဲ့ပြီး၊ မိဘများမှာ ဦးထွန်းအောင်နှင့် ဒေါ်ခင်ဆွေတို့ ဖြစ်ကြသည်။ သူ၏စစ်မှုထမ်းဘဝအစပျိုးမှုသည် မြန်မာ့တပ်မတော်သမိုင်းတွင် အရေးပါသောအချိုးအကွေ့တခုဖြစ်ခဲ့၏။ သူသည် ၁၉၅၅ ခုနှစ်တွင် ဖွင့်လှစ်သော စစ်တက္ကသိုလ် (DSA) အပတ်စဉ် (၁) သို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေနှင့် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးခင်ညွန့်တို့မှာ ဗိုလ်သင်တန်းကျောင်း (OTS) ဆင်းများဖြစ်ကြသော်လည်း၊ မောင်အေးမှာမူ စစ်တက္ကသိုလ်က မွေးထုတ်ပေးလိုက်သော ပထမဆုံးမျိုးဆက်သစ်ခေါင်းဆောင် ဖြစ်သည်။ ၁၉၅၉ ခုနှစ်တွင် ဘွဲ့ရရှိပြီးနောက် တပ်မတော် (ကြည်း) တွင် ပြန်တမ်းဝင်အရာရှိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။
သူ၏စစ်မှုထမ်းသက်တမ်းအများစုသည် မြန်မာပြည်အရှေ့ပိုင်း ရှမ်းပြည်နယ်တွင် ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်အတွေ့အကြုံ အလွန်များပြားသူ ဖြစ်၏။ ဗကပ (ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ) နှင့် ကရင်နီ၊ ရှမ်း လက်နက်ကိုင်များကို တိုက်ခိုက်ရာတွင် ရက်စက်ပြတ်သားသော တပ်မှူးတဦးအဖြစ် နာမည်ကျော်ကြားခဲ့သည်။ ၁၉၈၈ ခုနှစ် အရေးတော်ပုံကာလတွင် သူသည် အရှေ့ပိုင်းတိုင်းစစ်ဌာနချုပ် တိုင်းမှူးတာဝန်ကို ယူထားပြီးဖြစ်သည်။ ရှမ်းပြည်နယ်တွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်စဉ် ဘိန်းဘုရင်ခွန်ဆာ၏ မော်ထိုင်းတပ် (MTA) နှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့သည့်အပြင် ဒေသတွင်း သစ်နှင့် ကျောက်မျက်ရတနာလုပ်ငန်းများတွင်လည်း ဩဇာကြီးမားခဲ့ကြောင်း နိုင်ငံတကာအစီရင်ခံစာများ (Global Witness ကဲ့သို့သော အဖွဲ့များ) က ဖော်ပြခဲ့ကြသည်။
၁၉၉၂ ခုနှစ်တွင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေ အာဏာရလာသောအခါ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီးမောင်အေးကို ရန်ကုန်သို့ ခေါ်ယူပြီး ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ် (ကြည်း) ရာထူးကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ၁၉၉၃ ခုနှစ်တွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးရာထူးသို့ တိုးမြှင့်ခံရပြီး နဝတ (နောက်ပိုင်း နအဖ) ၏ ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးတွင် "သန်းရွှေ၊ မောင်အေး၊ ခင်ညွန့်" ဟူသော သုံးဦးပေါင်းအာဏာရှင်စနစ် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ထိုအာဏာရှင်စနစ်တွင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေက မူဝါဒနှင့် နိုင်ငံရေးကစားကွက်၊ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မောင်အေးက တိုက်ခိုက်ရေးတပ်များ၊ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးခင်ညွန့်ကမူ ထောက်လှမ်းရေးနှင့် နိုင်ငံခြားရေးကို အသီးသီးတာဝန်ယူခဲ့ကြသည်ဟု သမိုင်းပညာရှင်များက သုံးသပ်ကြသည်။
ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးမောင်အေးသည် နိုင်ငံခြားသံတမန်ရေးရာနှင့် နိုင်ငံရေးကိစ္စရပ်များကို စိတ်ဝင်စားမှုနည်းပါးကြောင်း သံတမန်မှတ်တမ်းများက ဆိုသည်။ သူသည် စစ်သားစစ်စစ်ပုံစံ (Pure Soldier) အတိုင်း နေထိုင်သူဖြစ်ပြီး ထိုင်းနိုင်ငံစစ်ဘက်ခေါင်းဆောင်များနှင့်မူ ရင်းနှီးသောဆက်ဆံရေး ရှိခဲ့သည်။ (ဥပမာ - ထိုင်းဗိုလ်ချုပ်ကြီး ချက်ထာ သာနဂျာရိုနှင့် ညီအစ်ကိုကဲ့သို့ ရင်းနှီးသည်ဟု ဆိုသည်)။ သူသည် ပြင်းထန်သော အမျိုးသားရေးစိတ်ဓာတ်ရှိသူဖြစ်ပြီး နိုင်ငံခြားသားများနှင့် နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်းများကို သံသယမျက်လုံးဖြင့် ကြည့်လေ့ရှိကြောင်း ကုလသမဂ္ဂကိုယ်စားလှယ်ဟောင်းများက မှတ်တမ်းတင်ထားသည်။
သူ၏အာဏာသက်တမ်းတွင် အထင်ရှားဆုံးပဋိပက္ခမှာ ထောက်လှမ်းရေးအကြီးအကဲ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးခင်ညွန့်နှင့် အားပြိုင်မှု ဖြစ်သည်။ မောင်အေးသည် စစ်တက္ကသိုလ်ဆင်းဖြစ်ပြီး တိုက်ခိုက်ရေးတပ်မှူးဘဝဖြင့် ကြီးပြင်းလာသူဖြစ်ရာ၊ စစ်မြေပြင်အတွေ့အကြုံမရှိဘဲ ရုံးထိုင်အာဏာပြနေသော ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကို မနှစ်သက်ကြောင်း တပ်မတော်အတွင်း သတင်းရင်းမြစ်များက ဆိုသည်။ ထောက်လှမ်းရေးများက စစ်တိုင်းမှူးများ၏ စီးပွားရေးကိစ္စများကို စုံစမ်းထောက်လှမ်းခြင်း၊ အစီရင်ခံခြင်းများကို သူက လက်မခံနိုင်ခဲ့ပေ။ ၂၀၀၄ ခုနှစ် ခင်ညွန့်ဖယ်ရှားခံရရေးတွင် မောင်အေးသည် အဓိကတွန်းအားပေးသူ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုဖြစ်ရပ်ပြီးနောက် ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကို ဖြိုခွဲကာ စစ်ဘက်ရေးရာလုံခြုံရေးအဖွဲ့ (စရဖ) ကို ဖွဲ့စည်းရာတွင် မိမိလူယုံ တိုက်ခိုက်ရေးအရာရှိများကိုသာ နေရာပေးခဲ့သည်။
စီးပွားရေးကဏ္ဍတွင် သူသည် နိုင်ငံတော်ကုန်သွယ်မှုကောင်စီ ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် တာဝန်ယူခဲ့ပြီး သွင်းကုန်ထုတ်ကုန်လိုင်စင်များနှင့် လုပ်ပိုင်ခွင့်များကို ချပေးနိုင်သူ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုကာလတွင် ကမ္ဘောဇဘဏ်ဥက္ကဋ္ဌ ဦးအောင်ကိုဝင်း (ဆရာကျောင်း) နှင့် ထူးကုမ္ပဏီ ဦးတေဇတို့သည် မောင်အေးနှင့် ရင်းနှီးမှုကြောင့် စီးပွားရေးအင်ပါယာများ ချဲ့ထွင်နိုင်ခဲ့သည်ဟု စီးပွားရေးလေ့လာသူများက သုံးသပ်ကြသည်။ အထူးသဖြင့် ဦးအောင်ကိုဝင်းသည် မောင်အေး ရှမ်းပြည်နယ်တွင် တာဝန်ကျစဉ်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့သော မိတ်ဆွေရင်း ဖြစ်သည်။
၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအရ အာဏာလွှဲပြောင်းသောအခါ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေနှင့်အတူ တပ်မတော်မှ အနားယူခဲ့သည်။ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသောအချက်မှာ သူ၏နေရာဖြစ်သော တပ်မတော်ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ်ရာထူးကို သူရရွှေမန်းအား မပေးဘဲ မင်းအောင်လှိုင်ကို ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သမိုင်းအထောက်အထားများအရ မင်းအောင်လှိုင်သည် မောင်အေးလက်အောက်တွင် တြိဂံဒေသတိုင်းမှူး တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးပြီး မောင်အေး၏ယုံကြည်မှုကို ရရှိထားသူ ဖြစ်သည်။ မောင်အေးသည် နိုင်ငံရေးသမားဆန်သော ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများထက် စစ်သားဆန်သူများကိုသာ သဘောကျလေ့ရှိသည်ဟု ဆိုကြသည်။
အနားယူပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကျန်းမာရေးအခြေအနေကြောင့် လူမြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့သည်။ လေဖြတ်ဝေဒနာ ခံစားခဲ့ရသည်ဟု သတင်းများ ထွက်ပေါ်ခဲ့ပြီး စင်ကာပူနိုင်ငံတွင် ဆေးကုသမှုခံယူလေ့ရှိသည်။ ၂၀၂၁ ခုနှစ် အာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်းတွင်လည်း မည်သည့်မှတ်ချက်မှ ပေးခြင်းမရှိဘဲ နေပြည်တော် (သို့မဟုတ်) ရန်ကုန်နေအိမ်တွင် တိတ်ဆိတ်စွာ နေထိုင်လျက်ရှိသည်။ သမိုင်းပညာရှင်များက သူ့ကို နဝတ/နအဖခေတ်၏ "မဏ္ဍိုင်" တခုအဖြစ် သတ်မှတ်ကြပြီး၊ သူ၏တင်းမာသော စစ်ရေးမူဝါဒများနှင့် ခင်ညွန့်အား အနိုင်ယူခဲ့မှုတို့က လက်ရှိတပ်မတော်၏ အင်စတီကျူးရှင်းယဉ်ကျေးမှု (Institutional Culture) အပေါ် ကြီးမားစွာ လွှမ်းမိုးခဲ့သည်ဟု ကောက်ချက်ချကြသည်။
သူ၏စစ်မှုထမ်းသက်တမ်းအများစုသည် မြန်မာပြည်အရှေ့ပိုင်း ရှမ်းပြည်နယ်တွင် ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်အတွေ့အကြုံ အလွန်များပြားသူ ဖြစ်၏။ ဗကပ (ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီ) နှင့် ကရင်နီ၊ ရှမ်း လက်နက်ကိုင်များကို တိုက်ခိုက်ရာတွင် ရက်စက်ပြတ်သားသော တပ်မှူးတဦးအဖြစ် နာမည်ကျော်ကြားခဲ့သည်။ ၁၉၈၈ ခုနှစ် အရေးတော်ပုံကာလတွင် သူသည် အရှေ့ပိုင်းတိုင်းစစ်ဌာနချုပ် တိုင်းမှူးတာဝန်ကို ယူထားပြီးဖြစ်သည်။ ရှမ်းပြည်နယ်တွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်စဉ် ဘိန်းဘုရင်ခွန်ဆာ၏ မော်ထိုင်းတပ် (MTA) နှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့သည့်အပြင် ဒေသတွင်း သစ်နှင့် ကျောက်မျက်ရတနာလုပ်ငန်းများတွင်လည်း ဩဇာကြီးမားခဲ့ကြောင်း နိုင်ငံတကာအစီရင်ခံစာများ (Global Witness ကဲ့သို့သော အဖွဲ့များ) က ဖော်ပြခဲ့ကြသည်။
၁၉၉၂ ခုနှစ်တွင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေ အာဏာရလာသောအခါ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်ကြီးမောင်အေးကို ရန်ကုန်သို့ ခေါ်ယူပြီး ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ် (ကြည်း) ရာထူးကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ၁၉၉၃ ခုနှစ်တွင် ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးရာထူးသို့ တိုးမြှင့်ခံရပြီး နဝတ (နောက်ပိုင်း နအဖ) ၏ ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးတွင် "သန်းရွှေ၊ မောင်အေး၊ ခင်ညွန့်" ဟူသော သုံးဦးပေါင်းအာဏာရှင်စနစ် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ထိုအာဏာရှင်စနစ်တွင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေက မူဝါဒနှင့် နိုင်ငံရေးကစားကွက်၊ ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မောင်အေးက တိုက်ခိုက်ရေးတပ်များ၊ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးခင်ညွန့်ကမူ ထောက်လှမ်းရေးနှင့် နိုင်ငံခြားရေးကို အသီးသီးတာဝန်ယူခဲ့ကြသည်ဟု သမိုင်းပညာရှင်များက သုံးသပ်ကြသည်။
ဒုတိယဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးမောင်အေးသည် နိုင်ငံခြားသံတမန်ရေးရာနှင့် နိုင်ငံရေးကိစ္စရပ်များကို စိတ်ဝင်စားမှုနည်းပါးကြောင်း သံတမန်မှတ်တမ်းများက ဆိုသည်။ သူသည် စစ်သားစစ်စစ်ပုံစံ (Pure Soldier) အတိုင်း နေထိုင်သူဖြစ်ပြီး ထိုင်းနိုင်ငံစစ်ဘက်ခေါင်းဆောင်များနှင့်မူ ရင်းနှီးသောဆက်ဆံရေး ရှိခဲ့သည်။ (ဥပမာ - ထိုင်းဗိုလ်ချုပ်ကြီး ချက်ထာ သာနဂျာရိုနှင့် ညီအစ်ကိုကဲ့သို့ ရင်းနှီးသည်ဟု ဆိုသည်)။ သူသည် ပြင်းထန်သော အမျိုးသားရေးစိတ်ဓာတ်ရှိသူဖြစ်ပြီး နိုင်ငံခြားသားများနှင့် နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်းများကို သံသယမျက်လုံးဖြင့် ကြည့်လေ့ရှိကြောင်း ကုလသမဂ္ဂကိုယ်စားလှယ်ဟောင်းများက မှတ်တမ်းတင်ထားသည်။
သူ၏အာဏာသက်တမ်းတွင် အထင်ရှားဆုံးပဋိပက္ခမှာ ထောက်လှမ်းရေးအကြီးအကဲ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးခင်ညွန့်နှင့် အားပြိုင်မှု ဖြစ်သည်။ မောင်အေးသည် စစ်တက္ကသိုလ်ဆင်းဖြစ်ပြီး တိုက်ခိုက်ရေးတပ်မှူးဘဝဖြင့် ကြီးပြင်းလာသူဖြစ်ရာ၊ စစ်မြေပြင်အတွေ့အကြုံမရှိဘဲ ရုံးထိုင်အာဏာပြနေသော ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကို မနှစ်သက်ကြောင်း တပ်မတော်အတွင်း သတင်းရင်းမြစ်များက ဆိုသည်။ ထောက်လှမ်းရေးများက စစ်တိုင်းမှူးများ၏ စီးပွားရေးကိစ္စများကို စုံစမ်းထောက်လှမ်းခြင်း၊ အစီရင်ခံခြင်းများကို သူက လက်မခံနိုင်ခဲ့ပေ။ ၂၀၀၄ ခုနှစ် ခင်ညွန့်ဖယ်ရှားခံရရေးတွင် မောင်အေးသည် အဓိကတွန်းအားပေးသူ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုဖြစ်ရပ်ပြီးနောက် ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကို ဖြိုခွဲကာ စစ်ဘက်ရေးရာလုံခြုံရေးအဖွဲ့ (စရဖ) ကို ဖွဲ့စည်းရာတွင် မိမိလူယုံ တိုက်ခိုက်ရေးအရာရှိများကိုသာ နေရာပေးခဲ့သည်။
စီးပွားရေးကဏ္ဍတွင် သူသည် နိုင်ငံတော်ကုန်သွယ်မှုကောင်စီ ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် တာဝန်ယူခဲ့ပြီး သွင်းကုန်ထုတ်ကုန်လိုင်စင်များနှင့် လုပ်ပိုင်ခွင့်များကို ချပေးနိုင်သူ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုကာလတွင် ကမ္ဘောဇဘဏ်ဥက္ကဋ္ဌ ဦးအောင်ကိုဝင်း (ဆရာကျောင်း) နှင့် ထူးကုမ္ပဏီ ဦးတေဇတို့သည် မောင်အေးနှင့် ရင်းနှီးမှုကြောင့် စီးပွားရေးအင်ပါယာများ ချဲ့ထွင်နိုင်ခဲ့သည်ဟု စီးပွားရေးလေ့လာသူများက သုံးသပ်ကြသည်။ အထူးသဖြင့် ဦးအောင်ကိုဝင်းသည် မောင်အေး ရှမ်းပြည်နယ်တွင် တာဝန်ကျစဉ်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့သော မိတ်ဆွေရင်း ဖြစ်သည်။
၂၀၁၁ ခုနှစ်တွင် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအရ အာဏာလွှဲပြောင်းသောအခါ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေနှင့်အတူ တပ်မတော်မှ အနားယူခဲ့သည်။ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသောအချက်မှာ သူ၏နေရာဖြစ်သော တပ်မတော်ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ်ရာထူးကို သူရရွှေမန်းအား မပေးဘဲ မင်းအောင်လှိုင်ကို ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သမိုင်းအထောက်အထားများအရ မင်းအောင်လှိုင်သည် မောင်အေးလက်အောက်တွင် တြိဂံဒေသတိုင်းမှူး တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့ဖူးပြီး မောင်အေး၏ယုံကြည်မှုကို ရရှိထားသူ ဖြစ်သည်။ မောင်အေးသည် နိုင်ငံရေးသမားဆန်သော ဗိုလ်ချုပ်ကြီးများထက် စစ်သားဆန်သူများကိုသာ သဘောကျလေ့ရှိသည်ဟု ဆိုကြသည်။
အနားယူပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကျန်းမာရေးအခြေအနေကြောင့် လူမြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့သည်။ လေဖြတ်ဝေဒနာ ခံစားခဲ့ရသည်ဟု သတင်းများ ထွက်ပေါ်ခဲ့ပြီး စင်ကာပူနိုင်ငံတွင် ဆေးကုသမှုခံယူလေ့ရှိသည်။ ၂၀၂၁ ခုနှစ် အာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်းတွင်လည်း မည်သည့်မှတ်ချက်မှ ပေးခြင်းမရှိဘဲ နေပြည်တော် (သို့မဟုတ်) ရန်ကုန်နေအိမ်တွင် တိတ်ဆိတ်စွာ နေထိုင်လျက်ရှိသည်။ သမိုင်းပညာရှင်များက သူ့ကို နဝတ/နအဖခေတ်၏ "မဏ္ဍိုင်" တခုအဖြစ် သတ်မှတ်ကြပြီး၊ သူ၏တင်းမာသော စစ်ရေးမူဝါဒများနှင့် ခင်ညွန့်အား အနိုင်ယူခဲ့မှုတို့က လက်ရှိတပ်မတော်၏ အင်စတီကျူးရှင်းယဉ်ကျေးမှု (Institutional Culture) အပေါ် ကြီးမားစွာ လွှမ်းမိုးခဲ့သည်ဟု ကောက်ချက်ချကြသည်။
Comments
Post a Comment